Vilsterse honing

Hij kan prachtig vertellen over het wonderlijke leven en werk van zijn bijen, is eind zeventig, maar maakt nog regelmatig 40-urige werkweken als imker. We hebben het over Hein Hendriks, imker op Landgoed Vilsteren. Hij woont in Dalfsen, maar voelt zich helemaal onderdeel van de Vilsterse gemeenschap; daar is hij geboren en getogen. Zijn opa zat in de bijen en dat vond hij als kleine jongen al mooi. Zijn vader was zetboer (boer in loondienst) van het Landgoed. Hein koos voor de metaalsector, maar sinds de VUT richt hij zich volledig op de bijen. Met overtuiging maakt Hein duidelijk: “Het werk van bijen is fascinerend en een wonder van de natuur.”

Heidehoning van het Vilsterse veld

Landgoedimker Hein Hendriks biedt een aantal heerlijke honingvarianten: heidehoning, acaciahoning of zomerhoning. De productie van honing vraagt veel aandacht en zorg. Hein is in de maanden augustus en september daarom vaak te vinden op het Vilsterse veld – zo’n 60 hectare met zo’n 23 bijenkasten – om de kasten te controleren. “Ieder jaar is het weer spannend hoe de bloei van de hei verloopt en hoe de opbrengst van heidehoning zal zijn. Gemiddeld zijn er een kleine miljoen aantal bijen nodig om jaarlijks zo’n 200 potjes heidehoning te kunnen produceren. Dat maakt heidehoning tot een bijzonder en exclusief product. Het is een bijzonder geurige honing en smaakt wat pittiger en kruidiger dan andere honingsoorten. De bijen zuigen nectar op uit de bloeiende heide en zetten dit om in honing. Daar komt nog heel wat bij kijken, hoor!”

Van mentor naar mentor

Op zijn zevende had Hein al zijn eerste eigen bijenvolk, gevangen in een oude doos. “Ik had op school een mentor van in de negentig, hij gaf me een korf voor mijn bijenvolk. Het vak heb ik van hem geleerd. Nu geef ik zelf imkercursussen aan jongere mensen; het adviseren van jonge(re) imkers doe ik heel graag.” Er is veel belangstelling voor de cursussen, maar hoeveel cursisten uiteindelijk écht voor de imkerij gaan kiezen is nog maar de vraag. “Ik hoop dat er onder mijn cursisten mogelijke opvolgers zijn, maar het leven is nu zo anders. Je moet niet alleen tegen een prikje kunnen, ook (verre) vakanties zijn er eigenlijk nooit bij.”