Beleid
Doelstelling
Het beleid van de particuliere eigenaren van Landgoed Vilsteren is er op gericht het evenwicht tussen de verschillende functies (bos, natuur, landbouw, recreatie, cultuurhistorie) te handhaven. Dit leidt tot een kleinschalig en zeer gevarieerd landschap bestaande uit landerijen, bossen, natuurterreinen, romantische wandelpaden, bijzondere bomen, diverse uitzichtpunten en historische boerderijen. Bij dit alles staat de cultuurhistorie hoog in het vaandel. Elementen uit verschillende tijden zoals de "zeven alleetjes", de "kurketrekker" en de "kluizenaarshut" worden als een levend geschiedenisboek gekoesterd. Toch is Vilsteren geen openluchtmuseum. Ook een landgoed moet om te kunnen overleven met zijn tijd meegaan, maar niet met de waan van de dag. Er worden dus wel degelijk nieuwe elementen toegevoegd, er wordt ingespeeld op ontwikkelingen van buiten af en indien nodig wordt het beleid aan de hand van nieuwe inzichten aangepast. Bij dit alles speelt respect voor de waarden vanuit het verleden en de belangen van de vele betrokkenen een grote rol.
Organisatie
Landgoed Vilsteren is tegenwoordig ondergebracht in een zogenaamde Natuurschoonwet BV. De aandeelhouders van de BV zijn op een enkele uitzondering na nazaten van de familie Cremers. Voor het dagelijkse beheer is de directeur-rentmeester verantwoordelijk. Hij wordt hierbij bijgestaan door ca. 7 medewerkers (jachtopziener, beheerder natuurkampeerterrein, bosbouwer, bouwvakker, hovenier, administrateur, coördinatrice vrijwilligers). Daarnaast wordt veel werk uitbesteed aan aannemers, loonwerkers en anderen.
De aandeelhouders komen minimaal twee maal per jaar bijeen om de jaarrekening en de begroting te bespreken. De directeur-rentmeester stelt deze op aan de hand van een door de aandeelhouders vastgesteld beleidsplan. Hierin staat op hoofdlijnen wat het beleid van het landgoed is. Ook wanneer zaken als de aankoop van grotere stukken grond of gebouwen aan de orde is, wordt dit voorgelegd aan de aandeelhouders.
Belangrijk is te beseffen dat het hier voor de aandeelhouders gaat om een emotioneel bezit en geen economisch bezit. Het rendement op de aandelen is, doordat men het voortbestaan van het landgoed op de eerste plaats zet, minimaal.