Seizoenstip zomer 2013: De kurkentrekker

De kurkentrekker is een van de follies (bouwsel dat voor puur esthetische redenen gebouwd is) behorende bij de rond 1810 aangelegde 'filosofische' wandeling in Engelse landschapsstijl. Bij de Engelse landschapsstijl gaat het om verrassing, romantiek, mooie uitzichten en het verbinden van verhalen aan het landschap. De paden zijn vaak kronkelig, je mag niet zien wat er om de hoek is. Ook reliëf en waterpartijen worden veel toegepast. De wandeling die rond 1810 in opdracht van de toenmalige eigenaar van het landgoed, Michaël Helmich door de landschapsarchitect Georg Anton Blom wordt ontworpen voegt daar nog enkele filosofische lessen aan toe. Alle follies en uitzichtspunten langs de wandeling bevatten als het ware een filosofische opdracht van de landschapsarchitect aan de landgoedeigenaar.

De kurkentrekker is een gemodelleerd stuifduin met een spiraalvormig pad naar boven. Bovenop heeft u een prachtig uitzicht over een oude meander van de Vecht. Toen de kurkentrekker werd aangelegd was de Vecht nog niet gekanaliseerd en vormde de Vecht hier de grens van het landgoed. Rond 1810 keek je hier dus over de grens van landgoed. De filosofische les van de kurkentrekker is dat de landgoedeigenaar zich moet realiseren dat, hoewel het landgoed achter hem er prachtig bij ligt, hij niet op zijn lauweren moet rusten, maar bereid moet blijven zijn horizon te verbreden.